Αγουρέλαιο

   Με το όνομα ''αγουρέλαιο''  ονομάζουμε το φυσικό λάδι που προέρχεται από τη σύνθλιψη από ελιές που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. Το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.

   Το Αγουρέλαιο είναι λάδι που παράγεται σχετικά πρώιμα, πριν ωριμάσει ο ελαιόκαρπος, ο οποίος είναι άγουρος και πράσινος. Οι ελιές συλλέγονται στα μέσα Οκτώβρη χειρονακτικά και η επεξεργασία τους γίνεται την ίδια ή το πολύ την επομένη ημέρα. Αγουρέλαιο δεν ονομάζονται όλα τα φρέσκα ελαιόλαδα, παρά μόνο αυτό που παράγεται από άγουρο ελαιόκαρπο.

   Έχει λαμπερό πράσινο χρώμα που οφείλεται στις χλωροφύλλες του άγουρου ελαιοκάρπου οι οποίες προσδίδουν στο αγουρέλαιο μεγαλύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Διαφέρει στην γεύση από το Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο καθώς είναι έντονα πικρό και κάπως πικάντικο με έντονα φρουτώδη γεύση από αρώματα της φρεσκοκομμένης άγουρης ελιάς.

   Το αγουρέλαιο διατηρεί για λίγους μήνες τις ιδιότητες του, για αυτό και δεν είναι διαθέσιμο όλο τον χρόνο. Τα εντονότερα του χαρακτηριστικά είναι φανερά από την παραγωγή του, το Νοέμβριο και μέχρι το Μάρτιο. Όσο περνάει ο χρόνος το αγουρέλαιο χάνει την έντονη γεύση του αλλά όχι τα θρεπτικά του συστατικά. Το αγνό αγουρέλαιο που δεν έχει περάσει καμία επεξεργασία ή φιλτράρισμα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εμφανίσει ένα ίζημα (μούργα) στον πάτο του δοχείου, το οποίο είναι φυσικό κατάλοιπο του ελαιολάδου και δηλώνει την αγνότητα του αγουρέλαιου. 

  Περιέχει όλες τις βιταμίνες και προβιταμίνες του ελαιολάδου, μέταλλα και πολυφαινόλες, που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες.

Πηγή: Βικιπαίδεια. 

Πίνακες ζωγραφικής εμπνευσμένοι από ελαιόδεντρα

Το ελαιόδεντρο έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για Έλληνες ζωγράφους. Παρακάτω σας παρουσιάζω μερικά έργα:

ΧΑΖΑΡΙΔΗΣ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΧΑΖΑΡΙΔΗΣ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΠΡΙΚΙΩΤΗ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΛΑΙΟΓΡΑΦΙΑ

Που οφείλεται η πικρή γεύση του φρέσκου ελαιολάδου και των βρώσιμων ελιών

  

Ένα από τα κυριότερα συστατικά του ελαιοκάρπου στο οποίο οφείλεται η πικρή γεύση του είναι η ελευρωπαΐνη.

  Η ουσία αυτή συναντάται εκτός από τον ελαιόκαρπο, στα φύλλα της ελιάς και γενικότερα σε όλα τα μέρη του ελαιόδεντρου, ενώ το καθιστά ανθεκτικό στα έντομα και σε διάφορους μικροοργανισμούς. 

  Ανακαλύφθηκε το 1908 από τους Bourgelot και Vintilesco, ενώ πάρα πολλοί επιστήμονες έχουν ασχοληθεί μαζί της.

  Σήμερα γνωρίζουμε ότι η ελευρωπαΐνη είναι μια πολυφαινόλη, με ιδιαίτερα γνωστές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ενώ αποτελεί αντικείμενο έρευνας στα φυσικά αντιοξειδωτικά, που στο μέλλον ενδέχεται να αντικαταστήσουν τα συνθετικά.

  Βρίσκεται σε σημαντικό ποσοστό στον άγουρο ελαιόκαρπο (αγουρέλαια, πρωτέλαια ή άγουρες ελιές), ενώ στον ώριμο η περιεκτίκοτητα σε ελευρωπαΐνη είναι μικρότερη και στον υπερώριμο περιορίζεται σε χαμηλά έως μηδενικά επίπεδα.